Velomobieltreffen 2001, terug naar Giessen
Het "Velomobieltreffen" in Giessen (Bibertal) is een internationale bijeenkomst. Velomobielrijders, dit jaar uit Duitsland, België, Luxemburg, Denemarken en Nederland ontmoeten elkaar in een informele sfeer. Vorig jaar bezochten 3 velomobielrijders (Allert Jacobs, Bram van Sonderen en Ymte Sijbrandij) het evenement met hun Quest, dit jaar hebben maar liefst 12 rijders zich aangemeld om mee te fietsen.
Verzamelen bij "de Wielerbaan"
Woensdagavond verzamelen Questrijders Harry Jacobs, Bram van Sonderen, Jan Limburg, John Poot, Allert Jacobs, Ymte Sijbrandij, C-Allewederderijders Edwin bont en Martin Sassen, ACE spiderrijder met zelfbouwstroomlijn Pieter Schippers en Verhees Allewederrijder Ger Dilven zich op camping "De Wielerbaan" te Wageningen. Deze camping, gebouwd rond een oude vervallen wielerbaan, is behalve voor de naam gekozen voor de centrale ligging, voor de meeste mensen goed op de route.
De groep compleet
Verzamelen bij Beyss
Na 90 km fietsen onder dreigende luchten bereiken we net na twaalven Straelen. Bij Beyss Kunstoftechnik sluiten Questrijder Mark Burgers en C-Alleweder rijder Boudewijn Schurink aan. Hier kunnen we zien hoe Quest-bodies gemaakt worden en ook kunnen we de plug van de geheel vernieuwde Go-one zien. Wellicht nog interessanter: koffie en broodjes! En daarna, snel weer op weg. Het is nog 130 km naar Hennef waar we kunnen logeren bij Dietrich Lohmeyer, die o.a. Alleweders van een elektromotor voorziet.
Rijden in de stad
Onderweg
Tot Neuss gaat het vlot, daarna komen we in de stad. Hoe kun je het beste rijden met een groep van 12 velomobielen? Het blijkt op de drukke stukken het beste te gaan in een compacte groep met 2 a 3 fietsers naast elkaar. Het is ook de enige manier om met z'n allen in een keer een verkeerslicht te passeren. Op de wat bredere wegen rijden we in een sliert, auto's kunnen dan inhalen op de eigen weghelft. Na Dormagen komen we weer langs een rustig stuk langs de Rijn. Voor je het weet sta je middenin Keulen. Dan moeten we even het drukke verkeer in om de Rijnbrug op de rijden, daarna kunnen we weer over het fietspad aan de Rijn verder. Als we pauzeren begint het al te schemeren, zodat we waarschijnlijk bij donker aan zullen komen. Door een eindeloze reeks verkeerslichten en nog een lekke band is het net na 8 achten en inderdaad donker als we aankomen in Hennef. Dietrich haalt ons per Alleweder op en heeft de soep al klaar. We kunnen douchen en overnachten bij een vriend van Dietrich. Je zal maar 12 hongerige bezwete velomobilisten op bezoek krijgen!
>Vals plat
Vertrek bij Lohmeyer Leichtfahrzeuge
We kunnen iets terug doen in de vorm van promotie, de volgende dag komt er een journalist voor een artikel in de krant met foto bij de technische school waar onze fietsen geparkeerd staan en Dietrich ook zijn werkplaats heeft. Als we vertrekken om half 10 is het mooi zonnig weer. We zijn de stad voorlopig uit en rijden langs het riviertje de Sieg, vandaag 150 km.
Sommige mensen kamperen wel heel luxe
In het begin is de weg niet al te breed. Vrachtwagens kunnen de lange sliert velomobielen niet inhalen. Om het geduld van de (zich over het algemeen heel prettig reagerende) chauffeurs niet te veel te beproeven stoppen we een paar keer om "de file" voorbij te laten. Verderop is de weg breder en zijn er af en toe fietsstroken, zodat we verder probleemloos ingehaald kunnen worden.
We rijden stroomopwaarts langs het riviertje. Vals plat, we schieten niet echt op. Na een fikse klim naar bijna 500 meter dalen we af naar Herborn. De tweebaansweg wordt vierbaans de laaste 7 kilometer, met niet overal vluchtstroken. Omdat het bergaf lekker doorrijdt en een fietsroute nergens te bekennen is besluiten we toch maar deze weg aan te houden. In Herborn wachten German Eslava en Reinholt Schwemmer in hun Cab-bikes om samen met ons de laatste 25 kilometer te fietsen.
Käse und Würst
Reinholt kent de weg
Reinholt kent de weg, hij kiest mooie landelijke weggetjes. Normaal neem je zo'n route niet snel, meestal eindig je midden op een akker. De route is prachtig, maar wel zwaar na een dag fietsen, er zitten nog enkele kuitenbijters bij.
Aan het einde wordt de weg nog avontuurlijk
De laatste kilometers gaan zelfs over een onverhard bospad, dat is een groot (maar aangenaam) contrast met de vierbaans Bundesstrasse waar we een uurtje geleden nog reden. Na een verfrissende douche en typisch Duitse broodmaaltijd met veel Kase und Wurst gaan we na een welverdiend biertje toch om een uur of 10 maar slapen deze keer. Morgen moeten we tenslotte om 9 uur weer in de fiets zitten voor een rondrit door de omgeving.
Op de top van de Dünsberg
Excursie naar Wetzlar
Na opnames van de lokale tv vertrekken we met een grote groep richting Wetzlar. We krijgen een toespraakje van een plaatselijke notabele in het Palais Papius.
Toespraak in Palais Papius
Wetzlar is een stad met een rijke historie, tot bloei gekomen toen het Hoge gerechtshof er gevestigd werd en nu nog een belangrijke stad waar bekende bedrijven als Leitz en Zeiss gevestigd zijn. We krijgen een hapje en een drankje. Wijn komt hard aan voor twaalven, maar op de stoelen in dit meubelmuseum mag je helaas niet zitten. We benutten ons uurtje vrij op het Domplein om in een Konditorei een Kannchen Kaffee met taart te nuttigen.
Race bergop
De groep wordt in tweeen gesplitst. Een deel gaat terug naar het Forsthaus om van daaruit de Dunsberg (490 meter) te voet te beklimmen, een ander deel gaat met Reinholt mee om deze berg per fiets te beklimmen. Een gespierde Leitra rijder zet in de laatste 3 kilometer (met nog 200 meter te klimmen) de sprint in. Het moet dus een wedstrijd worden. Ymte, John en Allert halen hem nog in voor de top. Nat bezweet komen we boven, maar het voelt onverwacht goed na zo'n 30 km in zeer gezapig tempo in de groep gereden te hebben.
Uitrusten op de Dünsberg
Bovenop de berg genieten we van het uitzicht en de zwiebelkuchen (uienpizza) met federweissen (appelcider?). We scheuren naar beneden wat Bram op het laatste onverharde stuk nog op een lekke band komt te staan.
's Avonds is er een voortreffelijke pastamaaltijd en een wat zwaarder te verteren discussie. Er wordt gediscussieerd over velomobile.de Deze site moet algemene informatie geven over velomobielen in Duits, engels en Nederlands en zal daarom ook z.s.m velomobile.info moeten gaan heten. De kosten moeten worden betaald door velomobielfabrikanten, maar wie niet meebetaald, moet die wel worden gelinkt? Ik pleit er sterk voor om dit wel te doen, anders kun je je ook niet meer de infomatiesite voor velomobielen noemen. Interessant is dat er een Cab-bike rijder is die zijn Cab-bike in twee jaar terug verdiend met reclame. Zou dit ook in Nederland haalbaar zijn. Jurgen Eick heeft een interessante (maar lange) lijst met discussiepunten rond de velomobiel opgesteld. In 3 groepen wordt hierover gesproken, maar de productiviteit van de discussie wordt ondermijnd door bier en slaap.
Muizenissen
Ger zit droog
's Nachts plenst het van de regen, als we opstaan rond achten nog steeds. Maar als we vertrekken rond half 10 wordt het wonderwel droog. Als we een uurtje op weg zijn horen we ineens luid misbaar uit de Alleweder van Ger. Wat is er loos? Ger krijgt zin in een broodje, maar het blijkt dat er zich een muis bevind in zijn broodzak. Dat verwacht je niet, een stoere fietser die zo bang voor muizen is. We vorderen moeizaam. We omzeilen nu de vierbaans autoweg, maar het fietspad is verre van ideaal. Bovenop het hoogste punt van de reis (490m) houden we lunchpauze. We vrezen weer in het donker aan te komen, als met nog 130 km te gaan voor de middagetappe vertrekken.
Frisse duik
John en Boudewijn genieten van een bad
Het brood van 2.5 kg (!) dat ik op de heenweg gekocht had gaat schoon op. De zon is inmiddels doorgebroken. Maar dan merken we pas hoe vals het valse plat op de heenweg was, de kilometers vliegen nu als vanzelf voorbij. Heerlijk om in je luie stoel de dorpjes en het verkeer voorbij te zien gaan, terwijl je met minimale inspanning tientallen kilometers lang zo rond de 40-50 km/h kunt rijden.
De zon is inmiddels lekker gaan schijnen en de temperatuur is tot boven de 20 graden gestegen. Enkelen krijgen zelfs zin in een frisse duik in de Sieg. Deze is echter wel erg fris, mijn benen tintelen nog lang na. (of komt dit van de brandnetels die aan de oever groeien?) Ondanks de trage start vanochtend zijn we toch nog net voor donker (rond 7 uur) op de camping in Keulen. Na tenten opzetten en een lekkere douche vertrekken we gezamenlijk naar de biergarten, waar we het K�lns, de bauernschnitsel en de friet goed laten smaken. De waardin kent ons nog van vorig jaar, toen de Quest van Bram even verdwenen was (maar snel weer teruggevonden werd). We parkeren de fietsen nu allemaal veilig op de binnenplaats.
Laatste etappe
" It never rains in Southern Califonia, it only pours" Dit lijkt ook voor Keulen op te gaan. Net als vorig jaar giet het van de regen als we vertrekken. Tot overmaat van ramp in korte tijd twee lekke banden. Maar na een uurtje is het toch weer droog. We lunchen net boven Neuss, waar Mark, Martin, Boudewijn en Pieter naar het oosten afbuigen richting Winterwijk en Hengelo. Met z'n achten fietsen we verder, het laatste stuk weer in de stromende regen. Vlak voor Wageningen nog even naar een snackbar om nieuwe energie op te doen. John fietst door naar Woubrugge, Allert en Bram nemen in Wageningen afscheid om nog door te fietsen naar Lelystad en Amsterdam, Ger en Harry laden de fietsen in Harry's bus om naar Breda en Antwerpen te rijden en Jan, Eddy en Ymte blijven bij Ymte's tante in Wageningen logeren om de volgende dag naar huis in Amsterdam, Alkmaar en Lelystad te fietsen.
Tot slot
Een heel avontuur om met 12 velomobielen door Ruhrgebied en Sauerland te reizen. Met een grote groep reizen vergt enige discipline. Snel rijden is niet nodig, als je maar door rijdt. Als je dan stopt is het handig dat iedereen even de dingen doet die gedaan moeten worden zoals wat eten of een sanitaire stop. Niet handig als je om de 5 minuten hiervoor moet stoppen. Verder veel prettige herinneringen, bijvoorbeeld de bakker die met de auto ons achterna kwam nadat ik mijn geld en paspoort in de winkel had laten liggen. Al met al is alles zeer goed verlopen, en kijken we terug op een hele leuke trip. Volgend jaar weer.
